Μια επαναληπτική ψυχαναγκαστική – ιερή διαδικασία σαν εμμονή, να προσεγγίζει ζητήματα που αφορούν στην ανάπτυξη μιας οργανικής διάταξης, με τρόπο φυσικό (όπως τη βρίσκουμε στη φύση ή όπως ο νους καταλαβαίνει τη φύση). Μελετώντας θέματα από τη βιολογία, τη φυτολογία, τη γεωλογία, επιλέγεται μια γραμμή ή ένα μοτίβο, το οποίο πολλαπλασιάζεται – αναπαράγεται και φτιάχνει ένα κόσμο. Αυτός ο μικρόκοσμος – χώρος συντίθεται, καθώς το επαναλαμβανόμενο μοτίβο/γραμμή εναλλάσσεται σε μέγεθος, πυκνότητα, τονικότητα, ρυθμό, δίνοντας μια παλλόμενη ψευδαισθησιακή εικόνα. Το πλήρες με το κενό, το κοντά με το μακριά, η πύκνωση με την αραίωση, η στερεότητα με τη ρευστότητα, το τυχαίο που γίνεται συγκεκριμένο, το μέσα με το έξω, η τάξη με την αταξία συνδιαλέγονται προς συνθετική επίλυση. Η επιλογή της διάστασης των έργων είναι τόση, ώστε το βλέμμα να υποβάλλεται σε μια εμπειρία εκ των έσω, η οποία νοερά θα μπορούσε να εξελιχθεί και πέραν των ορίων.
Προσπαθώντας να ξορκίσω το φόβο για το άγνωστο και το καθημερινό άγχος καταφεύγω στα δικά μου «αραβουργήματα». Η παραγωγή γίνεται μέσα από μια μοναχική, χρονοβόρα διαδικασία επαναλαμβανόμενης ρυθμικής κίνησης, η οποία σαν προσευχή απελευθερώνει τους συνειρμούς και παράλληλα τους οργανώνει.
O Νίκος Μαρίνης γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1986. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2006–2011) με καθηγητή τον Τάσο Χριστάκη. Στα πλαίσια των σπουδών του, παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής και σκηνογραφίας. Η δουλεία του έχει εκτεθεί σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. [Ενημέρωση βιογραφικού στις: 24/5/2012]
Διάρκεια: 4/5/2012 – 25/5/2012